Terug naar gedichten
Verloren kinderen
Open armen ontvangen leegte
handen grijpen naar verdriet
ik mis ze
maar ik ken ze niet
ontnomen in seconden
verloren voor het leven
in dromen ontmoet ik ze
geef ik ze mezelf
ik wacht op ze
ik zal ze zien
zeker na dit leven
hoe zouden ze zijn
zouden ze van mij houden
zoveel vragen heb ik nu
antwoorden zijn er
maar bij hen
zo ver weg
ontastbaar voor mijn hart
strelen in het niets
mijn kinderen
zijn nu de mijne niet